ایران و ترکیه دو کشور مهم و تاریخی  منطقه هستند.هر دو کشور نسبت به شناخت یکدیگر اقدامات اساسی انجام داده اند.

با توجه به اینکه بسیاری از پادشاهان عثمانی به زبان عثمانی مسلط بودن و حتی به زبان فارسی شعر می گفتند اهمیت ایرانشناسی را به ما یاد اور می شود.همچنین حضور مولانا در ترکیه و اشعار وی به زبان فارسی جایگاه ایران را و ایران فرهنگی را به ما یاد اور می شود.

مطالعات ایرانشناسی در ترکیه و برعکس سابقه دارد.ولی نقش تینک تنک ها جدید است.البته امروزه تینک تنک ها و مراکز استراتژیک نقش مهمی در تصمیم گیری ها و شناخت کشورها دارند.

.در موردایران شناسی ، ایرام و ستا  نقش مهمی بازی کرده اند..

 

به نظر نگاه اایرام به ایرانشناسی  بیشتر سیاسی است.بیشتر در حوزه جامعه شناسی سیاسی کار می کند. ستا به لحاظ اعتبار و سابقه قدری جا افتاده تر و در سطح بین المللی قرار دارد.ایرام در داخل ترکیه و ایران شناخته شده است.

 

ستا در مورد تحریم های ایران و  روابط ایران و ترکیه و روابط ترکیه با امریکا و غرب کار می کند

مهمترین مانع شتاخت نگاه امنیتی است.اگر دو کشور نگاه های امنیتی را کنار بگذارند  بهتر می توانند نسبت  به شناخت یکدیگر گام بردارند.دوم اینکه روابط اکادمیک دانشگاهیان و روابط علمی و سفرهای علمی و همکاری میان مراکز استراتژیک به شناخت دو کشور از همدیگر کمک خواهد کرد.همچنین تفاهم نامه های همکاری میان دو کشور بویژه سازمان ارتباطات و بنیاد تاریخ اگر از حالت رسمی و دولتی خارج شود به شناخت بهتر دو کشور از یکدیگر کمک می کند.همچنانکه ایران در دانشگاه علامه به زبان و ادبیات ترکی کمک می کند ترکیه و دانشگاه های ترکیه هم می توانننددر این زمینه  متقابلا عمل کنند